Juni: Parel

PAREL EEN KLASSIEKE SCHOONHEID

Crème en vele overige kleurschakeringen. De Parel is door zijn zachte, ingetogen glans het symbool van bescheiden-heid, trouw en puurheid. Ze worden veel door bruiden gedragen, omdat ze het zinnebeeld zijn voor een gelukkig huwelijk. Volgens de Romeinen onder wie de liefde voor Parels tot ongekende hoogte zou stijgen waren Parels ter wereld gekomen via Aphrodite, hun godin van de Liefde. Daarom worden Parels ook wel de druppels op de huid van Aphrodite/Venus genoemd.

venusz

Zij was immers zelf uit een schelp gerezen: de druppels die in de branding van haar lichaam dropen werden in glinsterend licht getransformeerd tot Parels. Daarom zijn Parels van ouds-her het symbool van liefde en schoonheid. Venus zelf was immers uit een schelp gerezen. Waarschijnlijk vond ooit een visser op zoek naar eten een Parel in een oester. Het ontstaan van dit kleine wonder werd toegeschreven aan god-delijke krachten. Hoe kon anders een afzichtelijke schelp, zoiets fascinerends voortbrengen.

De Parel: innerlijk en uiterlijk                                                                                                                            

De Parel is een van de ‘edelstenen’ in de Thaise Orde van de Negen Edelstenen. De herkomst van het woord Parel staat niet vast, het kan zijn afgeleid van het Latijnse woord voor schelpsoort, perna, of van dat voor ronde vorm, sphaerula. Hoewel de hardheid slechts 2,5 tot 5 is, zijn Parels buitengewoon vast.  Het is bijna onmogelijk ze met de hand stuk te maken. Als de Parel op de binnenkant van de schelp groeit, moet hij uit de schelpwand worden gezaagd. De Parel heeft dan een halve kogelvorm en wordt ‘blister’ genoemd, Engels voor huidblaasje of schaal.

Vrijwel alle parels in de Oranjecollectie dateren van voor Mikomoto’s tijd. Het zijn natuurlijke parels. Zeldzaam, uniek en kostbaar. Statussymbolen van Koningen Sultans en Patriciërs die soms astronomische bedragen hebben gekost.

Zoals de parels van Amalia van Solms (1602-1675), de vrouw van stadhouder Frederik-Hendrik. Ten minste vier van haar verzameling grote, peervormige parels worden tot vandaag de dag door de Oranjes gedragen, voornamelijk verwerkt in een diadeem.

In Amalia’s tijd werden parelsnoeren kwistig over de kleding gedrapeerd, maar ze werden ook vrij strak om de hals gedragen. Koningin Wilhelmina had dat vaak genoeg gezien op de schilderijen van Amalia op Huis ten Bosch. Net als alle vermogende vrouwen van haar generatie droeg Amalia veel parels en liet ze zich er ook mee portretteren. Vooral als “de eerste”, lees: the first lady. droeg Amalia haar steentje bij om het stadhouderschap internationaal een koninklijk aanzien te geven. Ze spiegelde zich aan vorstinnen van die tijd. Een van haar grote voorbeelden was de kampioen publiek parelvertoon: de Engelse koningin Elizabeth I (1533-1603) 

 

Op 4 april 1625 trad Amalia van Solms in het huwelijk met haar achterneef Prins Frederik Hendrik van Oranje. Onder het echtpaar nam het ceremonieel en uiterlijk vertoon aan het Haagse Hof aanzienlijk toe. Daartoe behoorde tevens het verzamelen van kunst en het het vergaren van kostbare juwelen. In 1635 werden er voor Amalia 20 zeer bijzondere, ronde zoetwaterparels (waarde: fl 30.000!) door haar echtgenoot aangekocht. Oorspronkelijk werden de parels door Amalia met een zijden, gestrikt lint om de hals gedragen, maar kort daarna werd het collier nog met 16 parels uitgebreid. Vol trots liet Amalia zich meerdere malen portretteren  met deze uiterst kostbare juwelen. Voor haar was het parelsnoer een lievelingssieraad en zij bepaalde dan ook (testamentair) dat het “Juweel van grote waarde“ behouden moest blijven voor Het Huis van Oranje. 

Via vererving kwam het collier bij Catharina van Anhalt-Dessau (de nog enig levende dochter van Amalia) terecht. Echter, er waren nog meer kapers op de kust… De Koning van Pruisen, Amalia’s kleinzoon, had de parels ook geclaimd. Er werd een compromis gesloten: Catharina mocht het collier gedurende haar leven dragen en zou deze, na haar overlijden, overdragen aan het Pruisische Koningshuis. En zo geschiede.

In 1809 werd een groot deel van de Pruisische kroonjuwelen verkocht om de oorlog tegen Frankrijk te kunnen bekostigen, maar de “Oranjeparels“ werden gespaard. Keizerin Augusta Victoria, echtgenote van de laatste Duitse Keizer Wilhelm II heeft de parels nog gedragen tijdens het verblijf op hun “asiel“ adres, Huis Doorn. 

Kort na de Eerste Wereldoorlog is het collier echter alsnog verkocht. Tot op heden is het onbekend wie de eigenaar werd. Uiteindelijk is Amalia’s testamentaire wens dus niet gerespecteerd…

Dat is de reden waarom vaak wordt gedacht dat een snoer van grote, ronde parels dat Juliana en Beatrix vaak hebben gedragen ook afkomstig is van Amalia van Solms. Maar het is van Sophie (1818-1877) geweest, de eerste vrouw van koning Willem III. Zoals heel veel parels: broches, parelornamenten van diademen en colliers in de huidige collectie van de Oranjes.

Amalia met het ‘verdwenen’ parelcollier. 

Nu wetende dat het parelcollier van de Oranjes geen erfstuk van Amalia van Solms is, betekend dit nog niet dat deze niet uit een andere tak van het Oranjehuis kan komen… Want dat doet het wel degelijk. En daar zijn Amalia’s dochter en een hertog uit Braunschweig voor verantwoordelijk:

In 1646 huwt Prinses Louise Henriëtte van Oranje, de oudste dochter van Prinses Amalia, de keurvorst Frederik Willem van Brandenburg. Als huwelijksgeschenk ontvangt Louise van de Amsterdamse burgermeesters een parel collier bestaande uit 35 grote parels ter waarde van fl 24.000,-. Door vererving in directe lijn, kwam het dikke parelsnoer uiteindelijk terecht bij de Hertog Willem van Brunswijk (Braunschweig). Deze hertog werd door de Engelse Koning William IV naar voren geschoven als mogelijke huwelijkskandidaat voor de Württembergse Prinses Sophie…. Na een mislukte ontmoeting in Stuttgart, ontmoette de toekomstige Nederlandse Koningin de hertog voor de eerste keer in 1838 in Berlijn. Ondanks de zeer positieve indruk die Sophie had overgehouden aan de Hertog (“Ik kan niet zeggen dat ik van hem hield, maar ik zou van hem hebben kunnen houden“) besliste het lot anders… Ze trouwde met, de door haar vader uitgezochte huwelijkskandidaat, de Prins van Oranje. 

De hertog was ontroostbaar. Koningin Sophie heeft gedurende haar leven altijd contact gehouden met de Hertog. Zijn geschilderde portret hing tot haar dood in één van haar privé-vertrekken… Van Brunswijk, die uiteindelijk nooit huwde en kinderloos bleef, gaf Sophie kort voor zijn dood een bijzonder geschenk… Het parelsnoer uit 1646!. De “Oranje“parels vonden hierdoor weer een weg terug naar juwelenverzameling van de Oranje-Nassau’s. Dus dank zij een, in de liefde teleurgestelde, hertog, bezit het Huis van Oranje nog steeds één van de mooiste 17de-eeuwse parelcolliers ter wereld.

Wilhelmina met de parels van koningin Sophie

De pareljuwelen van Koningin Sophie zijn voor een groot gedeelte uiteindelijk terecht gekomen bij de jonge Koningin Wilhelmina. Afgezien van een schilderij, kon het het 17de-eeuwse parelcollier voor het eerst weer bewonderd worden op een officiële foto van Koningin Wilhelmina rond haar verlovingstijd (1900), waar de jonge Vorstin “behangen“ was met Sophie’s overige parels.

Wilhelmina, Juliana en Beatrix met het parelcollier van koningin Sophie.

Het parelsnoer is vervolgens altijd prominent in beeld gebleven. Koningin Juliana droeg het het collier regelmatig. Maar het was Beatrix die het parelcollier veelvuldig ging dragen tot op de dag van vandaag. Vele leden van het koningshuis hebben inmiddels het sieraad gedragen; Onder andere Prinses Margriet, Prinses Irene, en nu dus ook Koningin Máxima, zijn ermee gesignaleerd.

Maxima en cultivé parels.

Máxima bezit tevens een identiek parelcollier. Het juweel is van afstand nauwelijks te onderscheiden van het historische parelsnoer. Maar de geschiedenis van beide colliers is heel verschillend. Máxima’s eigen collier is namelijk een nieuw gekocht parelsnoer. Bij hofjuwelier Steltman in Den Haag zijn er rond het jaar 2002 twee snoeren gekocht één van “witte” en één van grijze Tahiti parels, vermoedelijk van het merk Schoeffel. Bij de colliers zijn ook bijpassende oorhangers besteld, die onderling gecombineerd kunnen worden. Om onderscheid tussen de parelcolliers te kunnen vaststellen, moeten we naar de sluiting kijken:  

Máxima’s sluiting bestaat uit grote witgouden bol pavé gezet met kleine diamanten. De sluiting van het historische parelsnoer van Koningin Sophie,  bestaat uit een grote ronde natuurparel (gezet in goud), geflankeerd door twee kleine ronde oude mijndiamanten en twee peervormig geslepen diamanten. Ook zijn de parels in tegenstelling tot het collier van Prinses Louise Henriëtte van Oranje, gelijk van kleur. Het zijn geen natuurlijke parels, maar gecultiveerde. Wat niet automatisch betekent dat laatstgenoemde goedkoper of van mindere kwaliteit zijn…..

Geen van Sophies drie zonen leefde lang genoeg om Willem III op te kunnen volgen. Waarschijnlijk zijn vrijwel al Sophies juwelen binnen de Oranjefamilie gebleven. Dat zijn bijna allemaal pareljuwelen. Een paar voorbeelden: de bloemvormige ornamenten op Margriets trouwdiadeem (en Beatrix’ inhuldiging diadeem)

Ook koning Willem III heeft twee parelbroches aan de Oranjecollectie toegevoegd. Hij gaf ze cadeau aan koningin Emma tussen 1880 en 1890. Het zijn veelzijdige juwelen.Vooral de grootste van de twee is op veel verschillende manieren gedragen: als broche zonder pendanten (Beatrix op het huwelijk van Willem-Alexander en Máxima) én met een parelpendant (Beatrix bij haar inhuldiging). Maar hij kan ook als in het oog springende sluiting in een drierijïg parelcollier worden gemonteerd. En in 2011 droeg Beatrix deze tijdens het staatsbezoek aan Duitsland voor het eerst gemonteerd in een diamanten armband.

Recht doen

Nu is het de beurt aan Máxima om als koningin de Oranjeparels recht te doen. Ze heeft er al veel gedragen, maar een paar nog niet. Zoals het diadeem dat Beatrix bij haar huwelijk droeg. Het is in1897 gemaakt voor de aanstaande koningin Wilhelmina en is samengesteld uit parels uit de nalatenschap van koningin Sophie.

Intussen bouwt Máxima ook een eigen parelcollectie op. Zo heeft ze prachtige oorhangers met grijze Tahiti parels en een collier van grote parels dat veel lijkt op het oude Oranjesnoer van Sophie.

Je kan Máxima’s collier herkennen aan de sluiting: een met heel kleine diamanten (pavé) gezette bol. Ook zijn de parels in tegenstelling tot het collier van Sophie gelijk van kleur. Het zijn geen natuurlijke parels, maar gekweekte. Wat niet wil zeggen dat dit geen bijzonder snoer is. Het is een waardevolle toevoeging aan de collectie Oranjeparels. En zo schattig: de oester die deze prachtige parels maakt, heet (vanwege zijn forse afmetingen) ‘Pinctada Máxima’.

De Anna Paulowna Parel Tiara                                                                                                                        

Deze tiara stamt af van Anna Paulowna.

images-1  parels3-kopie  9c189c261208536379533c6c169af931 

Wat er na haar dood precies mee is gebeurd is onduidelijk, maar de basis heeft enkele veranderingen doorgemaakt . De Parels die nu op de tiara gemonteerd worden zijn Parels uit het bezit van Amalia van Solms. De belangrijkste en kostbaarste Parels van de Oranjes.  

1631_1632_amalia_van_solm-5-parels-1631-van-dijck-gogmsite-e1376081380440 13108663_979224375524324_346176821_n-kopie images

Parels: De definitie    

“Een min of meer regelmatig gevormd klompje parelmoerstof in het lichaam van de pareloester of parelmossel. Als sieraad zeer gezocht en van hoge waarde.” (Van Dale).

Parels ontstaan voornamelijk in oesters, mosselen en soms in slakken, en worden veelal opgedoken om als sieraad te kunnen dienen. De glans hangt af van de reflectie en de breking van het licht in de doorzichtige lagen. Naarmate de laagjes dunner en talrijker zijn, is de glans fijner. Naast ronde Parels kennen we ook onregelmatig en grillig gevormde exemplaren. Traanvormige Parels dienen vaak als hanger, de onregelmatig gevormde worden gebruikt in colliers en als elementen in objecten, hangers of broches.

Lange historie                                                           

Hoewel Parels binnen honderd jaar verouderen, uiteindelijk bladdert het parelmoer af, zijn in Pompeii Parels uit het jaar 79 na Christus gevonden. Het is waarschijnlijk dat mensen al ruim zesduizend jaar Parels kennen. Egyptenaren waren ermee vertrouwd en ook bij opgravingen in Mexico werden Parels gevonden, stammend uit 2500 voor Christus. Parels nemen in de religieuze en mythologische tradities van vele beschavingen een belangrijke plaats in. In het oude Rome golden ze als essentieel kenmerk van rijkdom en macht en vormden ze een belangrijk onderdeel in het maat-schappelijk leven. De Romeinen deinsden niet voor oorlogen terug om deze schaarse schoonheden in bezit te krijgen. Romeinse legioenen bezetten het Midden-Oosten, trokken naar Azië en onderwierpen delen van Noord-Europa aan hun macht, mede omdat er in al die gebieden Parels te vinden waren. Romeinen beschouwden ze als symbool van macht, wijsheid en geluk. 

De Parels in de natuur                                                                   

Geschat wordt dat in 1 op de 15.000 wilde oesters een Parel zit. In de natuur komen ze voor in Sri Lanka, Zuid-India (Golf van Mannar), de Perzische Golf, Saoedi-Arabië, Iran en Oman. Pareloesters groeien in de zeeën om Tahiti en voor de kusten van Japan, Mexico, Panama en Californië. De pareloester Pinctada maxima heeft een diameter van 30 cm en weegt 5,5 kg. Deze komt voor langs de kusten van Noord- en West-Australië. De grootste pareloester is Tridacna gigas met een diameter van 1 meter en een gewicht van 225 kg. Minder bekend zijn de zoetwater oesters uit de Mississippi, en de historische vindplaatsen in Duitsland, Bohemen en het Russische Noorden.pearl-of-allah-length

Parel gekweekt, gecultiveerd                                                                     

Bijna alle Parels worden tegenwoordig gekweekt. Jonge nog vrij levende oesterlarven worden gevangen en opgekweekt op mosselgaas. Na drie jaar wordt in de dan volwassen oester een klein korreltje parelmoer gelegd. Twee tot wel zes jaar ( Mikimoto) later kan de Parel worden geoogst. De teelt is door de Japanner Kokichi Mikimoto ontwikkeld en al in 1896 gepatenteerd. Toch duurde het tot 1905 voordat de eerste oesterschelpen een volledig ronde gekweekte Parel leverden. De grootte van de Parel varieert van die van een speldenkop tot die van een duivenei. De grootste tot dusver gevonden Parel (naar een vroegere eigenaar Hope-Parel genoemd) is 5 cm lang en weegt 454 karaat (1814 grein). Deze Parel wordt bewaard in het South Kensington Museum in Londen. home_kokichi_accent ea32f1ed615a9416a9cf50effc4f61d678dc46e4 

Parel: glans, kleur en grootte                                                                     

De sierwaarde van een Parel hangt af van de glans, kleur, grootte, perfectie en symmetrie, waarbij de glans het belangrijkste is. Daarom kan een kleine Japanse Parel meer waard zijn dan een grote doffe Parel uit de Grote Oceaan. Perfecte Parels zijn zeldzaam en worden meestal in ringen verwerkt. Ook de kleur is van groot belang voor de prijs: roze, oranje en zwarte Parels zijn het duurst. De zogenaamde zwarte Parels wordt door de afzetting van een grijze tot zwarte parelmoerstof gevormd in de zwartkleppige pareloester Pinctada Margaritifera, die in de Grote Oceaan leeft. Sinds 1963 worden deze oesters gekweekt. De bekendste zwarte Parel is de Azra. Ze vormt het middelpunt in een collier dat tot de de Russische kroonjuwelen behoort, de Azra Parel Parure.  w9hg7o

images-4

elizabeth_i_armada_portrait

De kracht, de macht en praal van de Parel                                           

In India worden Parels als talisman gebruikt en volgens de Mongolen verhoogt afkooksel van Parels de kracht van de mannen. Op hun beurt kennen Chinezen Parels geneeskundige kracht toe. In de tijd van de renaissance tooiden de edelen zich aan alle Europese vorstenhuizen bij voorkeur met Parels. Deze tooi betrof colliers en andere sieraden als ook de vele Parels, die ze op hun brokaten en zijden kledij naaiden. De heersers van het Engelse hof, Ottomaanse hof en vele machthebbers in India toonden zich in vol ornaat met grote Parels en rijen Parelcolliers. Ettelijke heersers vervaardigden toentertijd wetten uit, waarin was bepaald dat alleen de adel Parels mochten dragen. Door dit verbod aan de burgerklasse legden de heersers van die tijd de nadruk op de exclusiviteit van hen als machthebbers én van deze kostbare sieraden.

elizabeth_i

De Parel als geschenk                                                        

Philips II van Spanje gaf aan zijn toekomstige bruid ‘Bloody’ Mary I of England de grootste Parel aller tijden: de Peregrina, pelgrim genaamd.

La Peregrina

Bekend als Filips II-parel, La Peregrina (niet te verwarren met La Pellegrina) was ooit de meest bekende Parel van haar tijd. La Peregrina was bekend niet alleen voor haar grote maat met een gewicht van 203,8 grein, maar ook voor haar perfecte peervormige vorm en helder witte kleur.

La Peregrina werd gevonden voor de kust van Panama in de 16e eeuw en werd onmiddellijk afgeleverd bij de Spaanse Koning Filips II. Hij schonk het juweel aan zijn nieuwe bruid, koningin Maria van Spanje. Het juweel behoorde later toe aan koningin Margaret als mede Joseph Bonaparte, voordat de Britse markies van Abercorn het bemachtigde. In 1969 werd de La Peregrina gekocht door de Britse acteur Richard Burton voor niet meer dan $ 37.000,- als een geschenk aan zijn vrouw Elizabeth Taylor. In eerste instantie had ze er maar heel even plezier van. De  viel op de grond en verdween in het bekje van een van de puppies van Taylor’s schoothondje de kleine Pekinees, maar door snel ingrijpen van haar kon de Parel uit het bekje van de pup gered worden.

gw328h436 elizabethtayloranneofathousanddays-1 b6dc7b456c99bc32b493279cd096d35e

Anekdote                                                                                                   

De bekendste koningin met met de meest uitgebreide Parelcollectie was Elisabeth I, de Virgin Queen van Engeland. Zij bezat de mooiste Parels, die ze als sieraden droeg en die tevens werden verwerkt in de mooiste, voor haar zo zeer bekende opstaande kragen van Engels kant. Met haar dracht toonde zij dat ze alleen met de staat was getrouwd.

unknown

Cultivé Parel

Dat de cultivé Parel uiteindelijk furore kon maken ten aanzien van de echte natuurlijke Parels is te danken aan de modehuizen in de jaren dertig. Door meter lange Parel snoeren te gebruiken maakte Coco Chanel de acceptatie van de cultivé Parel onontkoombaar. De keuze lag tussen in de mode zijn maar met cultivé Parels, of uit de mode met weinig natuurlijke Parels. Voor de vrouwen uit in die tijd was de beslissing snel genomen. Vanaf de jaren dertig zorgden film en modesterren ook voor de popularisering van de cultivé Parel. Onvergetelijke films vanaf die tijd met enorme snoeren zijn: Marylin Monroe in Some Like It Hot (1959).  Marlène Ditrich in Marocco (1930). Audrey Hepburn in Breakfast at Tiffany’s en mode koningin Coco Chanel (1961).

190664 audrey-hepburn-pearl-jewely

bai-hoc-thanh-cong-tu-coco-chanel lauren_bacall

Anekdote Cleopatra                                                                                

Ook Cleopatra wist de macht van de Parel te benutten, in dit geval in een weddenschap met Marcus Antonius. De uitdaging bestond erin een maaltijd te serveren die meer dan tien miljoen sestertiën zou kosten. Cleopatra verscheen in haar meest schitterende gewaad met bijpassende kostbare juwelen. Uiteraard droeg Cleopatra haar vermaarde oorhangers, die de twee grootste Parels bevatten die in de oudheid bekend waren en die een waarde werden toegerekend van zeker vijftien landen. In schril contrast met haar oogverblindende verschijning bood ze haar gast een bescheiden maal aan bestaand uit exotisch eten en vruchten. Terwijl de Romein snoefde dat hij de weddenschap had gewonnen, brachten bedienden van Cleopatra een met azijn gevulde gouden beker, bezet met smaragden uit haar mijnen uit het Assuan-dal. Met een achteloos gebaar wierp Cleopatra een van haar enorme Parels in de gouden beker, wel wetend dat azijn de Parel zou oplossen. Daarna zette zij de beker aan haar mond en dronk hem leeg. Marcus Antonius bleef verbijsterd en verslagen achter, meer dan ooit onder de indruk van de rijkdom en macht van deze Egyptische koningin.                                                                                               

Het is lang niet zeker of het allemaal wel zo verlopen is. Plinius heeft het verhaal pas een eeuw na datum opgetekend en ondertussen waren er heel wat legenden rond de laatste Egyptische farao ontstaan. Maar eigenlijk doet het er ook niet toe. Waar of niet waar, in elk geval inspireerde het verhaal in de renaissance en de barok zowel kunstenaars als hun vorstelijke opdrachtgevers. Voor hen is deze geschiedenis een verhaal over vorstelijke macht, rijkdom en praalzucht, maar ook over vorstelijke grootmoedigheid. En het is ook en vooral een illustratie van de functie van juwelen in het kader van de vorstelijke levensstijl. Cleopatra bediende zich van haar onschatbare Parels als noodzakelijke attributen van vorstelijkheid. Alleen een republikeinse nieuwkomer als Marcus Antonius gaf om de intrinsieke waarde van een Parel.

Voor echte Parels had men veel over. In 1917 kocht Jacques Cartier zijn wereld beroemde pand aan Fifth Avenue, een huis met zes verdiepingen, in New York tegen betaling van ‘slechts’ twee Parel colliers. Eigenaresse May Plant had haar zinnen gezet op deze snoeren, die destijds een geschatte waarde hadden van1 miljoen Dollar; 2,5 miljoen Euro.

ny-cartier  morton-f-plant-house-cartier-fifth-avenue-nyc

Lao Tzu Parel

Een van de grootste natuurlijke parels ooit gevonden was de Parel van Lao Tzu. De natuurlijke Parel is geen oesterparel maar een zogenaamde “Giant Glam Pear” een mosselparel, met een doorsnelde van 24 centimeter met een gewicht van 6.4 kilogram.

The Pearl of Lao Tzu is the largest known pearl in the world. The pearl was found in the Palawan sea, which surrounds the island of Palawan in the Philippines.

q

LA Peregrina of te wel “de Pelgrim”

Een natuurlijke Parel aan een diamanten met robijn en een natuurlijk en gecultiveerd Parel collier, vervaardigd door Cartier, waaraan een afneembare druppelvormige natuurlijke Parelhanger, met een gewicht van ongeveer 202,24 grein of 50,56 karaat, van ongeveer 17,35-17,90 x 25,50 mm, met oud slijpsel Roos-geslepen diamanten op zilver folie opgehangen aan een ovaal vorig frontstuk met “vlammend” motief, waarin een schitterende peervormige geslepen robijn is gemonteerd, gescheiden door een afneembare peervormige robijn met een natuurlijke Parel als bevestiging. Het geheel is gemonteerd aan een twee-streng Parelcollier, bestaande uit zesenvijftig natuurlijke Parels en vier gecultiveerde Parels, met als verbindingstukken acht ronde geslepen diamant ornamenten met een “vlammende” uitstraling, waarin een “kussen” geslepen robijn is gemonteerd, gezet in platina en goud. 

a-close-up-of-the-pendant-of-the-la-peregrina-necklace la_peregrina_a_natural_pearl_diamond_ruby_and_cultured_pearl_necklace_d5507887h liz-taylor-wearing-la-peregrina-pearl

De reis van La Peregrina

La Peregrina van laat 16e eeuw tot in het begin van de 19e eeuw en tenslotte is deze natuurlijke Parel veranderd met diamanten, robijnen tot schitterende hanger aan een dubbel rijïg Parel collier door Cartier in 1972 aangepast aan de wens van de cliënt. Elizabeth Taylor kreeg de solitair Parel eerst alleen als hanger welke zij ook gedragen heeft in de film; Anne of the Thousand Days. De Parel hanger kan ook alleen worden gedragen als een broche of hanger aan een platina collier met “zaadparels” (gesigneerd CARTIER) welke op een veiling in 1969 is gekocht. Het dubbel rijïg collier is ontworpen door Elizabeth Taylor in samenspraak met Al Durante van Cartier

La Peregrina met het verslag van 59.574 dd 19 mei 2011 van de SSEF Zwitserse Gemmological Instituut, waarin staat dat de geanalyseerde eigenschappen bevestigen de authenticiteit van deze zoutwater natuurlijke parel.

Begeleid door een aanvullende brief van de SSEF Zwitserse Gemmological Institute waarin de unieke zeldzaamheid en uitzonderlijke historische herkomst van La Peregrina beschreven wordt.

Twee-strengs Parel collier met het verslag van 59.572 dd 19 mei 2011 van de SSEF Zwitserse Gemmological Instituut, waarin staat dat de geanalyseerde eigenschappen een bevestiging zijn van de authenticiteit van deze zevenenvijftig zoutwater natuurlijke Parels en de identiteit van deze vier zoutwater gekweekte .

Herkomst;

Perioden van eigendom van La Peregrina

Gevonden voor de kust van Panama.

Spaans Kings:

Filips II (1582-1598)

Filips III, (1598-1621)

Filips IV, (1621-1665)

Charles II (1665-1700)

Philip V (1700-1746)

Fernando VI (1746-1759)

Charles III (1759-1778)

Carlos IV (1778-1808)

Joseph Bonaparte, Frankrijk (1808-circa 1844)

Prins Louis Napoleon, Frankrijk (circa 1844-circa 1848)

Hertog en hertogin van Abercorn (circa 1848-1914)

Elizabeth Taylor (1969-2011)

portrait-of-mary-tudor la-peregrina-mounted-as-pendant-on-pearl-ruby-diamond-necklace pelegrina

ANEKDOTE, Nederlands

‘Onlangs heb Ik de Peregrina parel hanger aan een fijn collier gekregen en ik koester hem als mijn kleine talisman. We hadden de bovenste verdieping in Caesar’s Palace en ik liep heen en weer door de kamer en ik bukte om mijn Parel even aan te raken maar mijn kleine talisman hing er niet meer!!! Ik keek naar Richard en God dank, hij keek niet naar mij op dat moment, ik ging naar de slaapkamer en begroef mijn hoofd in het kussen en schreeuwde het uit. Heel langzaam keerde ik op al mijn schreden terug, die ik op mijn blote voeten had gelopen in de slaapkamer. Ik liep naar het nest van mijn witte Pekinees en Richard’s bruine Pekinees met al hun kleintjes. Het was net etenstijd en ik zei: “Hallo kleintjes mijn allerliefste kleintjes …” toen zag ik dat een van de pups op een botje zat te kouwen, ik dacht toen; “dat geven wij onze puppies toch niet…botjes”! Heel voorzichtig opende ik het bekje van de puppy en in het bekje vond ik de meest perfecte Parel van de wereld en God zij dank zat er geen krasje op! Richard hield van deze Parel, alles met een geschiedenis of een historie was heilig voor hem zo ook deze Parel. Deze Parel is uniek in de wereld van de edelstenen, het is een van de meest bijzondere stukken, die er bestaan en ik wist dat hij er van binnen, trots op was dat hij om mijn nek hing. Uiteindelijk heb ik het gehele verhaal verteld aan Richard – maar ik heb wel een week gewacht, voordat ik het hem durfde te vertellen! Elizabeth Taylor.

The Hope Pearl.

Alles is Mogelijk”,

Dat is waar de “Hope Pearl” voor staat; 

De Hope Pearl, was in handen van Henry Hope, de beroemde negentiende-eeuwse bankier. De Hoop collectie bevatte bijna 150 natuurlijke Parels, de bekendste daarvan is wel; de “Hope Pearl”. In de begin dagen van de collectie, overtrof deze “Hope Collectie” zowel in waarde als in bekendheid, de Franse “Hope Diamond”. Die waarschijnlijk stamt uit de grote blauwe diamant, die verwerkt was in de “Franse Kroonjuwelen” en verschillende keren werd gestolen. Bekend is de schets van het Guldenvlies met de “Grote Blauwe Diamant” van de Franse kroonjuwelen met de latere “Hope diamant”. (“The Hope diamant “, deze prachtige blauwe diamant is nu door een schenking van Harry Winston op 7 november1958 aan het Smithsonian Institution in Washington voor iedereen te bewonderen).

  

Tot voor kort was het de grootste en de bekendste Parel. Zijn grootte straalde “ kracht en hoop” uit. Omdat in de natuur alles mogelijk is worden deze waarden aan deze parel toegeschreven. Ook nu nog nadat in 1969 “ De Peregrina” wat Pelgrim betekend weer na eeuwen boven water kwam. 

De Hoop Parel is een zoetwater “rivier” Parel, een enorme barok gevormde blister Parel. De blister Parel is een Parel, die binnenin tegen de schelp aan van een oester of een mossel groeit  en die bij het verwijderen ervan, meestal een plekje achterlaat. Maar door heel licht te polijsten, verdwijnt dit en wordt het verborgen door de zetting of de montage in een sieraad.

De “Hope Parel”                                                                                                                    

Deze is gemonteerd met een soort “Keizers Kroon”, met tien witgouden diamanten bogen, waarin een met rood emaille afgewerkt binnen deel, deze bogen zijn vol bezet met een prachtige briljanten en afgewerkt met een witgouden briljanten hangoog, vol met diamanten, pavé gezet. Het geheel is afgezet met onderaan een geelgouden band, bezet met robijnen smaragden en saffieren allen met hun eigen slijpvorm; briljant, emeraude en ruitvormig slijpsel.

hope-pearl

Aangenomen wordt dat deze Parel vast groeide aan de schelp in de oester en daarna zorgvuldig is uitgesneden en glad is gepolijst, Op de plek waar de Parel is los gesneden vanaf de schelp heeft.

Men een wit met geel gouden kapje op gemonteerd, dat erg  doet denken aan een vorstelijke “Keizers Kroon”. Men heeft er een witgouden hangoog met briljanten op gemonteerd!  Deze Parel “De Hoop” heeft het indrukwekkende gewicht van 1800 gram – ongeveer 450 karaat, oftewel 3 ounces – met een lengte van 4,5 cm bij 2 cm met een omtrek op het breedste deel van circa 3,75 cm. Op het smalste deel bovenop heeft men de “Keizers Kroon” gemonteerd.

De Parel heeft de vorm, die heel veel lijkt op de bloem van het vingerhoedskruid, net voordat deze bloem uitkomt. 

De Parel is wit aan het nauwe boveneinde en wordt groenachtig tot bronskleurig aan het bredere onder uiteinde van de Parel. 

Deze spectaculaire collectie van Henry Hope, de bankier, werd verkocht in 1886 en helaas zijn veel verblijfplaatsen van vele van zijn Parels uit deze collectie, ons nu niet meer bekend. 

In 1974, werd de “Hope Pearl” aangeboden op een veiling en is deze Parel aangekocht door een tot nu toe onbekend gebleven particuliere koper, voor “slechts”; USA, $ 200.000.

“De zwarte Parel,

Het Wonderkind, een Indisch sprookje”

Het Wonderkind.

Een flink eind onder de zeespiegel niet ver van de kust van het land Soepelinia, waar jullie natuurlijk allemaal wel eens van hebben gehoord (en voor hen, die het niet weten te vinden, kan ik er nog bij

vertellen dat dit land aan de linkerkant grenst aan Krentenland en aan de rechterkant is ingesloten door de Oliebollenstaten) kortom: dáár, diep onder de oppervlakte van de zee, woonde een alleraardigste Oesterfamilie, die bestond uit: Pa Oester, die in de wandeling Poester werd genoemd. Ma Oester of te wel Moester en de kindertjes, die zichzelf voor het gemak de Koestertjes noemden, maar natuurlijk nog allemaal afzonderlijke namen hadden.

De familie Oester was van adel. Niet dat zij Baron of Graaf of Jonkheer voor hun naam schreven, want dat komt bij de oesters niet voor (zij kunnen trouwens niet eens schrijven), maar zij behoorden tot een heel oud geslacht, dat van vader op zoon en van moeder op dochter de mooiste grootste parels had voortgebracht. En dat is voor een oester het mooiste wat hij in dit leven kan verrichten. Niet dat een parel voortbrengen nu zoiets moeilijks is hoor, want goed beschouwd kun je er zelf weinig aan doen. Het is met parels zo gesteld: je hebt er één of je hebt er géén. Heb je er één, dan ben je een

verdienstelijke oester van de eerste stand. Heb je er géén, ja dan ben je geen knip voor je schaal waard en een schande voor het Oesterdom.

Maar wat dat aangaat was het met deze familie dik in orde, nog nooit had één van de Koestertjes zijn plicht verzaakt. En als de tijd rijp was en het jeugdige oesterkind zijn schaal opende, dan prijkte daar onveranderlijk een glanzend, heldere parel in.

info-tahitian-img1   

Black Parel

Opnieuw was er een aantal baby-oesters aan de familie toegevoegd en toen het doopfeest voorbij was, wachtte de hele familie vol ongeduld op het ogenblik, dat de kleintjes zouden tonen, welke schat zij bij zich hadden. Eindelijk kwam aan het wachten een einde. Op een dag sprongen de schelpen open en daar lag bij een ieder van de kleintjes een parel, zo rond en zo dik en zo gaaf als een knikker. Tenminste dat dacht men op het eerste gezicht …

Poester en Moester zwommen trots als pauwen de rij langs en spraken de kinderen stuk voor stuk prijzend toe. Bij de het laatste kind, dat Jantje heette, aangekomen, zei Poester ongeduldig: “Kom Jantje, doe je schaal eens wat verder open. Je parel is zo niet te zien. Je hoeft je er toch niet voor te schamen?” “Nee, Poester” stammelde Jantje, op van verlegenheid maar toen moest hij zijn deurtje wel wijder openzetten. Wat Poester en Moester toen zagen, deed hun de schrik om het oesterhart slaan. Wat dan? Was er geen parel……..??? O, ja zeker wel, een buitengewoon grote zelfs. Maar het wonderlijke was, dat het ding zwart was, gitzwart, en dat was in de familie nog nooit voorgekomen. Poester en Moester verschoten van kleur en keken angstig om zich heen, of niemand van de buren de schande opgemerkt zouden hebben. “Goed Jantje, doe maar weer dicht” sprak Poester haastig en Jantje sloeg opgelucht zijn schelpje met een klapje toe. Dat was me een toestand, Poester en Moester durfden er slechts fluisterend over te spreken en wisten niet, wat te beginnen. Tenslotte besloten zij, raad te vragen aan de zwaardvis, die voor bijzonder wijs doorging. Groen van schaamte vertelde Poester aan de wijze vis wat hij op zijn hart had. “Enne, en als het een schande is, een zwarte parel te hebben, dan zijn wij bereid, Jantje uit de familie te verstoten,” zo besloot hij hardvochtig. ” Want de eer van ons geslacht gaat ons boven alles “. Maar de zwaardvis begon zo bulderend te lachen, dat de zeebodem ervan trilde. ” Maar m’n beste Poester “, riep hij uit, ” Verstoten? Je zal wel mal zijn! Een zwarte parel is wel zes keer zo veel waard als de gewone. Je zoon is een wonderkind. Je kunt trots op hem zijn. Als je al niet van adel was, dan was je het nu driedubbel overgehaald. Gefeliciteerd, m’n waarde. Mijn beste wensen!” Nu van adel was Poester al, maar toch zag hij nu de kans, de familie nóg deftiger te maken, want voortaan noemden zij zich familie; Oester de Swarth (gewoon zwart zou natuurlijk niet chique genoeg zijn geweest). En zo zie je maar weer, dat je overal op de wereld rangen en standen hebt, zelfs op de bodem van de zee, niet ver uit de kust van het land Soepelinia.

ssp_necklace103